Puzzle yapmak zevkli mi?

Yaklaşık 3 ay once Topkapı Sarayından aldıgım 500 lü puzzle ile başladı ilk büyük çaplı puzzle maceram...

Kızım Elifin neredeyse dogdugundan beri bir çırpıda yaptıgı Winx li puzzle'lar artık 250 parçalık olanlarıyla zevk vermemeye başlamıştı....

Hazır Muhteşem Yüzyıl fırtınası varken ,Topkapı Saraylı padişahlı falan bir puzzle hem egitici hem eglenceli olur diye dusundum kızıma ona yardım edecegimi soylerek almış bulundum...Tabiiki başıma kaldı...

Kutudan dokulen miniminnacık parçalar önce kocaman bir masayı kapladılar, sonra altlarına A4 ler sokarak zorla yerini değiştirebildigim büyük bir sehpaya taşındılar..

Sehpa uzun süre iptal oldu hala iptal ama en azından yanına bardak falan koyacak mesafe kaldı...

(Renklerine göre ,oradaki yüzlerce adamın karakteristik sarıklarına-başlarına göre bir ayrım da  yaptık...)

Yayıntıdan nefret eden eşim Özgür ise önce çok mücadele etti çabuk bitirin, kaldırın şunları falan diye ama artık o da kabullendi...

Özellikle Özgür,sehpanın yanındaki deri koltugunda oturup telefonla konusurken ,kagıt  lazım olunca yukarıda gördüğünüz puzzle'ın altındaki kagıdı çektiginde ben oyle bir tepki verdim ki...Özgür bozdugu kısımları 2 gunde düzenleyemeyince bu çileli ugraşın ne kadar zahmetli ve deger verilmesi gerektigini sanırım anladı...

Uğraşıları arasında puzzle yapmak yazanları artık anlıyorum..Dünyanın en sabırlı, en karmaşık olayları çözebilen, araştıran, yılmayan, sonuca odaklanan, en ufak delillerle iz sürebilen insanları onlar...

Bu puzzle olayının ailemizi derinden etkiledigi kesin, zevkli mi , beyni mi çalıştırdı, işkence mi yaptı, orası karışık ama zorlasam bir kaç gunde bitirecegim bir aşamaya gelmeme ragmen nedense bir yanımda ondan kurtulma, boşluk kalacak içinde diyor...