Bir şeyler bir yerlerde kopuyor bu çığlığı duymak, bu kopuşu önlemek lazım...
Özel olmak..Belki de dünyanın en güzel duygularından biri...Hepimiz özel olmayı isteriz. Eşimiz/sevgilimiz, anne-babamız, dostlarımız, komşularımız, arkadaşlarımız için özel olmayı bekleriz..Hatta hizmet/ürün satınaldığımız, iletişim halinde olduğumuz , hiç tanımadığımız insanların bile bize özel davranmasını isteriz...Restoranlarda, havaalanında, alışveriş merkezlerinde, oturdugumuz sitelerde kendimizi ''özel'' hissedebilmek adına büyük bedeller öderiz...Parayla elde edilmiş ''özellik''...Business Class'ta oturunca, güvenlik görevlileri kapımızı açınca, valeler arabalarımızı parkedince, ya da lüks bir restoranda yemeklerin tadından çok , servis personelinin kıyafeti ve davranışlarına verdiğimiz paralar mı bizi ''özel'' yapıyor...
Mütevazi bir hayat yaşayan , etrafında parayla elde edilmiş sahte bir topluluğun olmadığı insanlar hiç mi özel değil..Ya da onlara bu hissi verenler, içten, gerçek duygularıyla mı davranıyorlar?
Ben hiç samimi bulmuyorum a şıkkını...İnsanın doyumsuz olması da bu samimiyetsiz gerçek olmayan ortamlardan kaynaklanmıyor mu? İçlerinden hiç de öyle davranmak istemeyenlerin sanal davranışlarındansa az ve öz içten bir samimiyetle kuşatılmayı isterim...
